admin
Seray Şahiner – Bu topraklardaki mazisi çok eskiye dayanan dokumanın çağdaş sanattaki yerine ve üretimine dikkat çeken Dokumacılık Bienali, Alanya’da kapılarını açtı. Nihat Özdal’ın küratörlüğünde geçen yıl birinci defa İzmir’de düzenlenen bienal bu sefer Gazipaşa Kaymakamlığı’nın takviyesiyle Alanya’da sanatseverlerle buluştu. “Dalga Kumaş” temasıyla düzenlenen bienal, kumaşın çağdaş sanattaki yeni yorumunu ve tabir biçimini inceliyor. Dokuma Bienali’nin yerleri Selinus ve Lamos Antik Kentleri, Palavra Dünya Mağarası, Kızıl Kule, Alanya Tersanesi ve Syedra Antik Kenti üzere Gazipaşa ve Alanya’nın tarihi köşeleri. Ancak yapıtların sergilendiği ana yerler Palavra Dünya Mağarası, Kızıl Kule ve Alanya Tersanesi diyebiliriz.
Bienalin iki farklı daveti tek bir tabanda kesişiyor. Biri küratörün “Dünyada her yıl 93 milyar metreküp su dokumacılık bölümünde kullanılıyor. Bir kot pantolon üretimi için 10 bin, bir pamuklu tişört için ise 2 bin 500 metreküp su harcanıyor. Global su kirliliğinin yüzde 20’si dokumadan kaynaklanıyor ve her yıl yaklaşık 100 milyar yeni dokumacılık eseri piyasaya sürülüyor” kelamlarıyla dikkat çektiği ekolojik ve antroposenik davetler. Oburu ise dünyada ve içinden geçtiğimiz şu günlerde sanatkarların dünya meselelerini tüm çizgileriyle kumaşlara yansıtması.
50 sanatçı katılıyor
Mitolojiden, mitlerden ve gelenekten çok beslenen kumaşlar, izleyiciye dünyanın sıkıntısını anlatıyor. 18 farklı ülkeden 50 sanatçı, bayan haklarından iklim krizine, göçten barınma hakkına, aileden toplumsal cinsiyet rollerine kadar neyle çaba ediliyorsa ilmek ilmek kumaşlara işlemiş.
Aslı Özer, bitkisel pigmentlerle pamuklu tülbent beziyle oluşturduğu “Kıyının Bağı”nda Akdeniz’e kıyısı olan medeniyetlerde bayanın toplumsal pozisyonunu ve kumaşla kurduğu bağı ele almış. Cengiz Tekin, ‘‘Untitled” isimli işinde erkek iç çamaşırlarından gelinlik yaparak toplumsal cinsiyet rolleri, evlilik ve giysi normlarına karşı bir tenkit taşıyor. İsviçreli sanatçı Diana Orving’in “In-between” isimli dokuma heykeli ise yapı ile çöküş, kırılganlık ile dayanıklılık ortasında geçiş durumunu öne sürerek kozaları kaldırıp atmayı öneriyor. Kübalı sanatçı Aluan Arguelles, “Koyun Derisi”yle ailelerinin bağışladığı kıyafetlerle yaptıkları patchwork battaniye ile Kübalı göçmenlerin anılarından bir anıt sunuyor. Yani neresinden bakarsanız bakın tüm sıkıntılarla ayna üzere karşı karşıya bir anlatı sunuyor dokuma üretimleri.
Gezegenin en eski anlatıcısı
Küratör Nihat Özdal: “Su, gezegenimizin en eski anlatıcısı, kumaş ise insanın kendi tabiatına ve dışındaki tabiata müdahale edişinin en erken izlerini taşıyor. Tarih boyunca su, dokumacılık üretiminin hem kaynağı hem de taşıyıcısı oldu. Pamuk tarlalarından ipek böceklerinin kozasına, yıkanan ve boyanan kumaşlardan deniz yollarıyla taşınan dokumacılık ticaretine kadar su, kumaşın hafızasını da taşıdı. Su olmadan kumaşın ham hususu büyüyemez, boyanamaz, dokunamaz. Fakat çağdaş dokuma sanayisi, suyla olan bu kadim bağını yitirdi, onu zehirleyen, kirleten, tüketen bir sisteme dönüştü. Türkiye Dokumacılık Bienali, bu sene “dalga kumaş” teması ile, suyun kumaş üzerindeki tarihî anlatısını geri çağırırken, birebir vakitte ekolojik bir çöküşü de görünür kılmayı hedefliyor.”
