admin
Derleyen: Oğuzcan Atış / Milliyet.com.tr – Günümüzde nükleer silahların kullanıldığı bir sinema kelam konusu olduğunda, izleyicinin beklentilerinden biri de yüksek rütbeli subayların bomba hakkında hararetli bir tartışmaya girmesidir. Genellikle bu sahne, karmaşık bir bildiri ya da kuşkulu bir buyruk üzerine patlak verir ve karakterler, nükleer atağın ahlaki ve stratejik boyutlarını sorgulamaya başlar. Lakin gerçekte süreç çok daha sistemli ve nihaidir.
Nükleer silahların fırlatma prosedürü, belli etaplardan oluşur ve bu silahlardan sorumlu askerler, en ufak bir yanılgı hissesi bırakmamak için daima olarak eğitilir. Kritik an geldiğinde, fırlatma kodları doğrulandığında füzeler ateşlenir, tartışmaya mahal yoktur. Asıl zorluk, bu ölümcül buyrukların füzeleri ateşleyecek askeri birliklere inançlı bir biçimde ulaştırılmasıdır. İşte bu noktada, nükleer silaha sahip her devletin kendine mahsus bir tahlili devreye girer. Bu tahlillerden en değişiklerinden biri, ABD’nin Soğuk Savaş sırasında geliştirdiği “Acil Durum Roketi” ya da bilinen ismiyle ‘Kıyamet Roketi’ sistemidir.
FÜZELERE FIRLATMA BUYRUĞU TEKRAR FÜZELERLE VERİLECEKTİ
Soğuk Savaş, insanlık tarihinin gördüğü en enteresan devirlerden birisi oldu. Bu süreyi kapsayan vakit, doğu ve batı bloğu olarak ikiye bölünen insanlık, birçok soruna kimi vakit sonları zorlayan tahliller üretti ve teknolojik manada değerli ilerlemeler elde etti. İrtibat teknolojilerinin de gelişmesiyle birlikte, nükleer silahlar başında tepki nöbeti tutan askerlere buyrukların ulaştırılması için farklı fikirler ortaya atılmaya başlandı. Nükleer caydırıcılığın temelleri güçlü bağlantı sınırlarına bağlıydı. Mümkün bir nükleer savaş başladığında, ne olursa olsun ABD Liderinin buyrukları füzelerin başında bekleyen askerlere ulaştırılmalıydı. Bu gayeyle yapılan çalışmalarda ulaşılan sonuç, hava ve füze üslerine buyrukları ulaştıracak en düzgün yolun yeniden bir füzeden geçtiğiydi. İşte o füze, AN/DRC-8 Acil Durum Roket İrtibat Sistemi (ERCS) idi.
Başkanın gerekli buyruğu vermesi durumunda, nükleer silahların kullanılmasına yönelik buyruklar Ulusal Askeri Komuta Merkezi (NMCC) aracılığıyla, alandaki kuvvetlere Acil Durum Hareket Bildirisi (EAM) halinde iletilecekti. Planlayıcılar acil durum iletilerinin iletilmesi için birçok yol belirlemişti ve 1960’lı yılların başında bunlardan birisi de Acil Durum Roket Bağlantı Sistemi (ERCS)’ydi.
Acil durum buyruklarını iletecek hava ve kara tabanlı sistemlerin kullanılamaz hale gelmesi durumunda devreye alınacak roketler, aslında otomatik bir acil durum iletisi vericisiydi. Fırlatıldıktan sonra dünyanın alt yörüngesinde konuşlanacak roket, ulaşabildiği tüm askeri birliklere radyo sinyalleriyle buyrukları içeren bildirisi yayınlayacak formda çalışacaktı. Fırlatıldıktan sonra geri alınması mümkün değildi. Tüm başka irtibat sistemleri ve hatta ABD yol edilmiş olsa bile ERCS, kıyamet buyruklarını iletmeye devam edecekti.
Roketin içinde bulunan verici
SSCB İLE YAŞANAN TANSİYON ALTINDA GELİŞTİRİLDİ
ERSC roketleri, Soğuk Savaş’ın nükleer kıyamete dönüşmesine en yakın olduğu 1960’lı yılların başında geliştirildi. SSCB ve ABD ortasındaki tansiyon daima olarak artmaya başlamış, 1962 yılında Sovyetler Birliği’nin Küba’ya nükleer füzeler yerleştirdiği ortaya çıkınca tansiyon tavan yapmıştı. Savaş çok yakın görünüyordu ve bağlantının sağlıklı olması için alternatifler gerekliydi. ERSC için yapılan çalışmalar kısa müddette ihale haline getirildi ve ihaleyi Allied Signal Aerospace Communications Systems şirketi kazandı. Şirket tarafından geliştirilen AN/DRC-8, ABD hükümetinin beklentisini karşılayacak bir esere dönüştü ve 1962 yılında Kaliforniya’da test edildi. İlerleyen periyotta rokette yapılan değişikliklerin yenilenen testlerde onay aldı ve ERSC birinci başarılı testini 1966 yılında gerçekleştirdi. Bu test sırasında, bir ERCS başarılı biçimde uzaya çıktı, bildirisini evvelden belirlenmiş alt çizgi boyunca iletti ve akabinde Dünya’ya geri düştü. ERSC, 1967’nin sonlarında operasyonel olarak onayladı ve hizmete girdi.
1991 yılına kadar ABD ordusu vakit zaman ERSC roketleri ile test ve eğitim misyonları yapmaya devam etti ve yeterlilik seviyesini ölçtü. 1980’lerin ortalarına gelindiğinde, ERCS filosu 12 füzeden oluşuyordu ve bunların sekiz ila on tanesi her vakit alarm durumundaydı. Fakat 1991 yılında Sovyetler Birliği’nin dağılması, ERSC roketleri için de sonun başlangıcı oldu. Lider George H. W. Bush’un Amerikan stratejik kuvvetlerinin alarm düzeyini düşürmesiyle 12 füzenin tamamı kullanılamaz duruma getirilerek ordu envanterinden çıkarıldı.
