admin
İlerlememizi, adalet ve eşitlik için yorulmak bilmeden çaba eden, “kendilerine ilişkin bir oda” talep eden sayısız bayana borçluyuz. Bu gayret, 1995 yılında düzenlenen, dünya başkanlarının bayan haklarının ve bayanların güçlenmesinin kozmik kabul edildiği bir geleceğe bağlılıklarını taahhüt ettikleri, dönüm noktası niteliğindeki Pekin Konferansı’nda doruğa ulaştı. Fakat, ortadan geçen otuz yıldan sonra, kendimizi kritik bir yol ayrımında buluyoruz.
Zamanımızın paradoksu çarpıcı bir formda karşımızda duruyor: Bir yandan eşi gibisi görülmemiş bir ilerlemeyi kutlarken, öteki yandan bayan hakları için gayret hiçbir vakit bu kadar acil ve hayati bir kıymete sahip olmamıştı. Bayanlar manileri aşmayı başardı, kız çocukları daha yüksek eğitim düzeylerine ulaştı ve yasal müdafaalar güçlendi. Lakin, bu kazanımlar kuşatma altında. Bayan haklarına yönelik global ölçekteki reaksiyonlar, ayrımcılığı derinleştiriyor, yasal muhafazaları zayıflatıyor, üreme haklarını sonlandırıyor ve toplumsal cinsiyet eşitliği için ayrılan kaynakların azalmasına sebep oluyor. Demografik dönüşüme ait kaygılar, bilhassa düşük doğum oranları ve nüfus azalması, toplumsal cinsiyet eşitliği konusunda şiddetli uğraşlarla elde edilen kazanımların geri alınmasını ve üreme haklarının kısıtlanmasını legalleştirmek için araç olarak kullanılıyor.
2024 yılında, dünya genelindeki hükümetlerin neredeyse dörtte biri bayan haklarına yönelik yansıların yükseldiğini bildirdi. Bayana yönelik şiddet alarm verici seviyelerde seyretmeye devam ediyor; yalnızca geçtiğimiz yıl içinde Avrupa ve Orta Asya bölgesinde 24 milyon bayan fizikî yahut cinsel şiddete maruz bırakıldı. Dijital şiddet, bilhassa genç bayanları orantısız bir formda etkileyen, giderek büyüyen bir tehdit olarak ortaya çıktı.
Kadınların siyasi alandaki temsil oranı artış gösterdi; Avrupa ve Orta Asya bölgesinde parlamentolardaki sandalyelerin ortalama %32’sini bayanlar oluşturuyor (1995 yılında bu oran %11 seviyesindeydi). Fakat ilerleme suratı yavaşlıyor ve kimi ülkelerde bilakis dönüyor. Toplumsal cinsiyete dayalı şiddet, ziyanlı toplumsal normlar ve fiyatsız bakım yükünün adaletsiz dağılımı, bayanların toplumsal yaşama tam iştirakini engellemeye ve yoksulluğu derinleştirmeye devam ediyor. Bu durum, kırsalda yaşayan bayanlar, engelli bayanlar, azınlık kümelerine mensup bayanlar, yaşlı bayanlar, Ukrayna üzere savaş ve çatışma bölgelerinde yaşayan bayanlar başta olmak üzere en dezavantajlı pozisyondaki bayanları daha çok etkiliyor.
Toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması ile görevlendirilmiş iki öncü Birleşmiş Milletler kuruluşu olan UN Women ve UNFPA’in temsilcileri olarak, kayıtsızlık yerine hareket, teslimiyet yerine direniş ve karamsarlık yerine umut davetinde bulunuyoruz
Bu Dünya Bayanlar Günü’nde, tüm bayan ve kız çocuklarının hakları, güçlenmesi ve eşitlik için herkesi harekete geçmeye davet ediyoruz. Tarih, 2025 yılını kararlı duruş sergilediğimiz, ilerlemenin geriye gitmesine müsaade vermeyi reddettiğimiz, toplumsal cinsiyet eşitliğini nitekim durdurulamaz kıldığımız yıl olarak hatırlasın. Hükümetler, sivil toplum, özel dal ve bireyler olarak, Pekin’de verilen taahhütlerin tüm bayanlar ve kız çocukları için somut bir gerçekliğe dönüşmesini sağlayarak daima birlikte ileriye gerçek yürümeye devam edelim.
